เ ติ ม วิ ญ ญ า ณ ใ ส่ ง า น อั ก ษ ร
ได้แรงบันดาลใจมาจากตัวริบบิ้นที่พบเจอตามป้ายวัดในชุมชนต่างๆ พยายามออกแบบให้ความรู้สึกเก่าๆ บ้านๆ วัดๆ ห่างๆไกลๆ รวมถึงพยายามลบมุมต่างๆให้มล ไหลๆ เป็นที่มาของชื่อ น้ำมล
ฟอนต์ชุดนี้ขึ้นแบบจาก whiteboard marker ตั้งใจทำออกมาให้ดูเป็นมิตรมากขึ้น และดูน่ารักขึ้นกว่าตัวก่อน ๆ
เมื่อประมาณปี 2542-2545 ผมได้ไปฝึกงานที่ร้านป้ายแห่งหนึ่งในโคราช ซึ่งมีพื้นฐานการเขียนก็คือทรงริบบิ้น และฟอนต์หวานๆ งานบวชงานแต่งแค่นั้น แต่เมื่อไปทำงานที่ร้านป้ายจริงๆ ต้องเขียนฟอนต์ที่เป็นทรงมาตรฐาน โดยการร่างตามแบบ ส่วนมากก็จะเป็น เอราวัณ เป็นส่วนใหญ่
ขอบคุณทุกคนที่ช่วยทำให้เกิดฟอนต์นี้ขึ้น :) อ่านเบื้องหลังการสร้างสรรค์ได้ที่: Bangnumpueng – ฝากติชมหน่อยค่ะ ข้อมูลการติดต่อ: อีเมล: Rattikorn.sanbua@gmail.com เฟซบุ๊ก: facebook.com/maiippg
เนื่องด้วยฟอนต์ตัวนี้เริ่มต้นจากรู้สึกสนุกจึงอยากทำ นั่งทำไปก็ยิ้มไป และกะว่าคงจะปล่อยในช่วงปีใหม่ทัน แต่ทว่าขอเข้าคิวไม่ทัน^^ ก็เลยได้มีเวลามาตรวจเช็คอีกหลายจุด
ฟอนต์ฟอนต์นี้ ผมสร้างขึ้นมาให้คล้ายๆ กับลายสือไทของพ่อขุนรามคำแหงฯ (คล้ายๆ นะ ไม่ได้แกะก๊อปวางก๊อปวาง หรือ copy paste copy paste) ผมว่ามันเขียนคล้ายๆ ของพ่อขุนฯ อยู่พอสมควรครับ
ฟอนต์ใหม่ทำเสร็จต้องรีบมาฝากเข้าคิวไว้ไว้ เพราะกัวว่าทำงานอื่นแล้วจะลืม และหากเพื่อนสมาชิกท่านใดได้โหลดไปใช้ก่อน พบปัญหาหรือว่ามีจุดแนะนำรบกวนแจ้งได้เลยจ้า ขอบพระคุณ
ไปเที่ยวลาวมาครับ แล้วลองศึกษาอักษรลาว อักษรเขมร (อักษรเขมรนี่ดูแป๊บเดียวก็วางแล้ว รู้สึกว่าพลังตัวเองไม่ถึง) เห็นว่าตัวอักษรมันโค้งๆ มนๆ ดี แต่อักษรลาวยังพอได้ ศึกษาไปศึกษามา บวกจากที่ช่วงนี้ว่างจากการเรียน ก็นึกสนุก หยิบคอมมา ทำฟอนต์โลด
ครั้งแรกทำเป็นฟอนต์ที่ลากเส้นต่อเนื่องจากต้นจนจบ ยกเว้นสระ วรรณยุกต์ บนล่าง คล้ายๆ เวลาไปเข้าค่ายลูกเสือแล้วเขาเอาเชือกมะนิลามาขดเป็นตัวอักษร แต่พอทำแล้วมันดูไม่น่าสนใจ ไม่รู้จะเอาไปใช้ประโยชน์อะไรได้ พอดีช่วงเทศกาลส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ เห็นโฆษณาที่เอาริบบิ้นมาขดเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ น่าสนใจดี จึงลองทำดูครับ
