tabletki nasenne

Dżuma nazywana jest również czarną śmiercią lub zarazą morową. Jest to niezwykle ostra choroba zakaźna wywoływana przez bakterie. Przenoszona jest przez gryzonie i małe ssaki oraz człowieka. Bakterią odpowiedzialną za wywołanie choroby jest Yersinia pestis.

Fakty o dżumie, które musisz poznać:
1. W dżumie płucnej istnieje możliwość zarażenia się poprzez drogę powietrzną.

2. Najczęściej chorobę przenoszą pchły przenoszone przez drobne ssaki oraz szczury i myszy.

3. Śmiertelność w przypadku osób leczonych wynosi od 10 do 20%. W przypadku postaci nieleczonej lub płucnej śmiertelność jest bliska 100%.

4. Wyróżnia się trzy postacie dżumy: posocznicową, płucną oraz dymieniczą.

5. Leczenie musi zostać rozpoczęte w pierwszej dobie choroby aby było skuteczne.

6. Objawy dżumy dymieniczej: wysoka gorączka, dreszcze, poty, ból głowy, osłabienie, powiększenie węzłów chłonnych i ich bolesność.

7. W postaci septycznej występuje dodatkowo uogólniony odczyn zapalny. Skutkiem tego jest powstawanie zgorzeli.

8. W postaci płucnej występuje wysiękowe zapalenie płuc, krwioplucie, duszność i sinica.

9. Pierwszą szczepionkę opracowano już w 1890 roku.

10. Profilaktyka dżumy polega na unikaniu martwych zwierząt oraz używaniu środków przeciw pchłom u zwierząt domowych.

Magnez jest jednym z podstawowych pierwiastków chemicznych. Jony magnezu odgrywają ogromną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu ludzkiego organizmu między innymi utrzymując ciśnienie osmotyczne krwi i innych tkanek. Magnez uczestniczy również w przekazywaniu sygnałów w układzie nerwowym.

Skutki niedoboru magnezu:
Bolesne skurcze łydek
Uczucie drętwienia oraz mrowienia w kończynach ciała
Wzmożone wypadanie włosów, szczególnie z głowy
Łatwość zachorowania na próchnicę zębów
Problemy natury psychicznej: lęki, stany zagubienia, rozdrażnienie, złość
Zwiększenie pobudliwości nerwowo-mięśniowej
Drgania powiek lub warg
Szybkie i łatwe łamanie się paznokci
Powstanie zespołu niespokojnych nóg
Trudności z pamięcią, koncentracją oraz przyswajaniem nowej wiedzy
Zawroty głowy
Problemy z arytmią oraz kołataniem serca
Zaburzenia snu, bezsenność, nocne poty
Powstawanie depresji, obniżenie nastroju oraz wahania nastrojów
Powstawanie nadciśnienia prowadzącego do innych chorób
Powstawanie miażdżycy i kamicy nerkowej
Zwiększone zachorowanie na cukrzycę drugiego typu, brak tolerancji glukozy
Bolesne miesiączki u kobiet
Możliwość wystąpienia astmy oskrzelowej

Baby blues – w ten sposób nazywa się przygnębienie poporodowe, które następuje w około 10 dni po porodzie. Stan taki występuje u około 80% nowych matek, jednak nie można łączyć go z depresją. Objawy są lekkie chociaż mogą być dla kobiety bardzo przykre. Największe nasilenie objawów pojawia się pomiędzy trzecią a piątą dobą od urodzenia dziecka.

Objawy baby blues
Kobieta jest zmęczona, przygnębiona. Drażliwie reaguje na wszystkie bodźce. Jest lękliwa i emocjonalnie rozstrojona, odczuwa wahania nastrojów oraz łagodne objawy depresyjne. Często płacze. Nie rozumie swojego stanu i może uważać się za „złą matkę”.
Biologiczną przyczyną baby blues może być nagłe obniżenie poziomu progesteronu po porodzie.

Depresja poporodowa
Baby blues mija samoczynnie po parunastu dniach, ewentualnie po jednym czy dwóch tygodniach. Może jednak przerodzić się w depresję poporodową, którą należy już leczyć, przynajmniej terapią.
Depresja poporodowa utrzymuje się od około trzech lub sześciu miesięcy po porodzie.
Kobieta nie może spać, nie odczuwa apetytu i cierpi na bezsenność. Zmniejszony jest popęd seksualny. Dodatkowo kobieta przesadnie zamartwia się stanem zdrowia swojego dziecka, ale przy tym osłabia więzi pomiędzy sobą a dzieckiem. Przejawia również obsesyjne myśli na temat skrzywdzenia dziecka – nie ma jednak zamiaru tego zrobić, jednak nie może powstrzymać ich napływu.

Indeks glikemiczny oznacza się również skrótem GI. Jest to pewnego rodzaju wskaźnik umieszczający produkty w zbiorowej klasyfikacji na podstawie ich wpływu na poziom glukozy we krwi. Odnosi się on do tzw. zjawiska „glikemii poposiłkowej” – mierzy ilość glukozy po około 2-3 godzinach od spożycia danego posiłku.

Sposób obliczania wskaźnika glikemicznego
Średnie stężenie glukozy we krwi po paru godzinach od zjedzenia danego produktu mierzone jest na reprezentatywnej grupie osób. Podawany produkt zawiera w sobie 50 g przyswajalnych węglowodanów.
Podstawą skali jest przyjęcie 50 gramów glukozy – wynosi to 100%.

Niski a wysoki indeks glikemiczny
Lepiej stosować w swojej kuchni produkty zawierające niski wskaźnik glikemiczny. Wysoki wskaźnik produktów powoduje, że po ich zjedzeniu glukoza we krwi szybko wzrasta, ale równie szybko maleje. Produkty tego typu odpowiedzialne są za tycie.
Dieta lekkostrawna i odchudzająca powinna zawierać w sobie, jak najmniej produktów z wysokim indeksem glikemicznym.

Dyskusja na temat wskaźnika glikemicznego
Niektórzy naukowcy i lekarze wskazują, że indeks glikemiczny nie jest skalą dobrą, ponieważ nie bierze pod uwagę odpowiedzi insulinowej. W odpowiedzi insulinowej bada się również wpływ innych składników odżywczych, nie tylko węglowodanów.